20110324

32

http://zwyklezycie.blogspot.com/

http://zwyklezycie.blogspot.com/

http://zwyklezycie.blogspot.com/

http://zwyklezycie.blogspot.com/


ZWYKŁE ŻYCIE TAKSÓWKARZY

Taksówkarz Jerzy, 58 lat
Po 25 latach jeżdżenia w nocy, od siedmiu lat jeździ w dzień.
Najdłuższa trasa: do Zakopanego


Pan Jerzy należy do trzeciego po wojnie pokolenia prywatnych warszawskich taksówkarzy.

Dziadek jeździł prywatną taksówką nr 19, ojciec – nr 382. Pan Jerzy wykształcił się na frezera. Krótko jednak wytrzymał w zawodzie. 8 sierpnia 1979, w wieku 26 lat, zaczął jeździć taksówką – wiśniowym Fiatem 125 p.

- Kochałem rano spać, a do fabryki trzeba było wcześnie wstawać. Ciągle się spóźniałem, coś musiałem zrobić, żeby tę sytuację zmienić.

Jazdę za kierownicą ma we krwi. Dziadek, ojciec i brat ojca – mieszkali na jednym podwórku na Targówku. Tam parkowali swoje taksówki – Fiata 500, Hanomaga, potem Warszawę, Garbusa.

Grzebiąc przy autach, wymieniali historie i ciekawostki.
- Od małego ucha nadstawiałem, co tam się dzieje na mieście.


Złoty medalista


Pan Jerzy lubi prędkość. Pierwsze 25 lat jeździł taksówką tylko w nocy, bo za dnia wolał zajmować się sportami wodnymi. Konkretnie – ścigać się motorówką.
Zdobył złoty medal w mistrzostwach Polski w wyścigach motorowodnych w najszybszej klasie.

Mimo długiego stażu pracy, pan Jerzy zarzeka się, że ciekawych historii dla nas nie ma. Zwierzenia w taksówce to rzecz normalna. Jak pasażer chce rozmawiać, to z chęcią rozmawia. Opowieści jednym uchem wlatują, drugim wylatują.

Znane twarze woził nie raz, ale... "to żadna rewelacja”.

- Jak już panie bardzo chcą jakąś historię, to opowiem tę, której do śmierci nie zapomnę:


Na Placu Bankowym wsiada starsza kobieta. Na oko 70 lat. Zamawia kurs na Barską. Już robiło się szarawo. Mijamy szpital, pani każe się zatrzymać. Patrzę na licznik, patrzę w lusterko i podaję kwotę. Ona patrzy na mnie i spokojnym głosem mówi:
- Proszę pana, ale to jest napad.
I widzę, że w ręku trzyma pistolet.
Gdyby to był facet, pewnie portki miałbym już pełne.
- To musi być żart - mówię i wciskam przycisk, żeby dyspozytornia słyszała, co się dzieje.
- Nie, proszę pana, ja nie żartuję. Potrzebuję dla wnuczka na operację.
- Ile ja tu mogę mieć kasy, pani myśli? Dopiero zacząłem pracę, dla 100 złotych mnie pani zabije?
I tak od słowa do słowa, udało mi się jej ten plan zabójstwa dla pieniędzy wyperswadować. Odwiozłem ją za darmo, gdzie chciała. Potem tylko żałowałem, że nie wezwałem policji, bo jak trafiła na podatny grunt, to kto wie, do czego ona tam była zdolna?

Ciężki kawałek chleba

Ja pamiętam bardzo dobrze stare czasy, kiedy taksókarzom świetnie się żyło. Kiedyś taksówkarze przestrzegali kodeksu – taksówkarz taksówkarza szanował. Teraz jeden drugiemu na postoju podjedzie, żeby klienta zabrać. Dziś jest naprawdę ciężko. Kiedyś dużo jeździło się po świecie, teraz czas spędzam głównie czekając na klientów. Rozwiązuję krzyżówki i czytam książki. Coraz więcej się stoi, coraz mniej jeździ.

Kiedyś ludzie byli bardziej rozmowni i więcej się bawili. Mniej samchodów było, to i taksówki bardziej potrzebowali. A taksówkarze, na brak klientów nie narzekając, dwa razy dziennie spotykali się w kawiarenkach.

Widać w panu Jerzym tęsknotę za minionymi czasami –
- Ja to taksówkarz starej daty jestem.

Kto chce jeździć z prawdziwym warszawskim taksówkarzem, niech już zawsze wsiada do taksówki pana Jerzego. Kurs można zamówić pod numerem: 510 090 387

Taksówce stuknęła setka. Zagrali wszyscy wielcy Studia Teatralnego Koło. Był szampan i owacje na stojąco.
Teatr Ochoty grać nie przestaje i szykuje nowe atrakcje na wiosnę. Należy śledzić!

8 komentarzy:

  1. Anonimowy3/25/2011

    Wow wow wow!!!!!!!!!!!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy3/25/2011

    taksówkarz z krwi i kości

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy3/26/2011

    czy seria będzie kontynuowana? pozdrawiam, mariusz.

    OdpowiedzUsuń
  4. tak, będzie, równocześnie z innymi seriami, które będziemy produkować :)
    Pozdrawiamy,
    Zwykłe Życie

    OdpowiedzUsuń
  5. numer zapisany. będę dzwonić po Jerzego

    OdpowiedzUsuń
  6. Anonimowy3/31/2011

    ucieszy się!

    OdpowiedzUsuń
  7. no! to teraz tyyyylko z Jerzym

    OdpowiedzUsuń
  8. jechałam z panem Jerzy! boski!

    OdpowiedzUsuń